Williamson Chong Architects

Ovaj stambeni projekat u Frogs Hollow (Žablja dolina) autorskog tima Williamson Chong Architects dovršen je 2009. Nalazi se u Kanadi, Ontariju, u delu Grey Highlands, a zauzima površinu od gotovo 2000m2. O procesu projektovanja i samom projektu govore projektanti:
“Kuća u Frogs Hollow je vikendica locirana na dugoj padini prema procepu Nijagarinih vodopada, koja gleda ka zalivu Georgian. Parcelu čini niz erodiranin glinenih nanosa i usečenih vododelnica koje su obrasle glogom i travama – sve to čini okruženje ne toliko slikovitim, koliko grubim i neprobojnim.

Klijenti, koji se na posedu okupljaju tokom godine, veliki su zaljubljenici u biciklizam – mesecima pre gradnje, dvotočkašima i konjima su obilazili imanje, stvarajući uske stazice i pamteći trase. Pošto su tako veliki ljubitelji prirode i pejzaža, nametnuli su prioritet: odupreti se logičnoj težnji da se objekat postavi na vrh uzvišenja, odakle puca pogled! Umesto toga, tražili su da se gradilište ukopa u samo podnožje. Tako kuća neće biti cilj, već odmorište na gustoj mreži planiranih aktivnosti.

Snažan tektonski gest usečen u tlo – dugački betonski zid, figurativno čisti teren za zdanje – istovremeno povezujući prirodni sa građenim pejzažem. Beton je taj koji poseduje čvrstinu o koju se odbija neposredno okruženje, koji pruža zaštitu od silnih udara hladnog zimskog vetra, a leti senku – tako potreban hlad unutrašnjeg dvorišta.
Na zapadnoj strani tog dugačkog zida, nalazi se ulaz koji vodi do stepeništa, kuhinje, ofisa i servisa za bicikle, do ostave i mašinske sobe. Ta zona služi kao zaleđe zastakljenom dnevnom boravku, koji je sa tri preostale strane potpuno otvoren za vizure, za poglede koji se skotrljavaju dole niz padinu.

Druga etaža lebdi nad betonskom šajbnom i dnevnom sobom; sadrži spavaće sobe, kupatila i jednu porodičnu sobu obloženu unikatnom drvenom oblogom. Oblikovana talasastim smenjivanjem letvica različitih širina, sa tankim pločama koje su sečene na CNC mašini, dok su one sa najvećom debljinom usecane tako da tvore duge senke i šaraju zdanje tragovima sunčevih zraka koji klize po enterijeru. Drvo je tretirano lanenim uljem sa pigmentom oksida gvožđa, što zahteva obnavljanje tek na svakih 15 godina.
Donji i gronji nivo kuće povezani su skulptoralno obavijenim stepeništem. Digitalno prefabrikovani element je dizajniran tako da filtrira svetlost koja dopire odozgo, sa višeg volumena.

Povezanost građevine sa tlom je snažna, realizovana ne samo kroz arhitektonsku formu, već i tragom koji ostavlja na okolinu u ekološkom smislu: zdanje se dogreva podnim cevima koje sprovode toplotu pasivnog zračenja sa prozorskih stakala na južnoj strani. Takođe, ne postoji mehanički pomognuto rashlađivanje, jer stepenišna vertikala i otvori na gornjim partijama prozora omogućavaju pasivnu ventilaciju koja uvlači hladan vazduh iz onih od sunca zaklonjenih delova bašte. Prirodni materijali i pigmenti, primenjivani su tokom celokupne realizacije projekta, dok je grupisanje funkcija oko jezgra doprinelo svođenju energetskih utrošaka na minimum.”

Fotografija Bob Gundu